Web3 Proje Operasyonlarındaki Potansiyel Riskler: Yaygın Ama Tehlikeli Modellerin Analizi
Web3 alanında, birçok proje düzenleyici zorluklarla başa çıkmak için bazı akıllıca görünen ancak aslında daha büyük riskler taşıyabilecek operasyon stratejileri benimsemektedir. Bu makale, yaygın ancak potansiyel olarak tehlikeli üç operasyon modelini derinlemesine inceleyecek ve bunlardaki uyum tuzaklarını analiz edecektir.
"Hizmet Dışı Kaynak Kullanımı" Modelinin Riskleri
Birçok Web3 projesi, temel iş fonksiyonlarını üçüncü taraflara dış kaynak kullanmayı tercih ediyor ve böylece kendi işletme özelliklerini azaltmayı umuyor. Ancak, düzenleyici kuruluşların dikkat ettiği şey gerçek karar vericiler ve yararlananlardır, yüzeydeki sözleşme ilişkileri değil. Eğer sözde üçüncü taraf hizmet sağlayıcılarının proje ekibiyle çıkar ilişkisi veya kontrol ilişkisi olduğu tespit edilirse, düzenleyici kurumlar bunu projenin uzantı işletme birimi olarak değerlendirebilir.
Tipik bir örnek, 2022'de ABD Menkul Kıymetler ve Borsa Komisyonu (SEC) tarafından bir blockchain projesine açılan davadır. Proje birden fazla tüzel kişilik kurmuş ve bazı operasyonel işleri dışa aktarmış olsa da, SEC'in yaptığı araştırmalar, ana şirketin hala kritik kararları kontrol ettiğini ve dışa aktarma yapısının etkili bir sorumluluk ayrımı sağlamadığını ortaya çıkarmıştır.
Hong Kong Menkul Kıymetler ve Vadeli İşlemler Komisyonu, belirli bir sanal varlık hizmet sağlayıcısı ile ilgili işlem yaparken, eğer temel operasyon ve teknik kararlar aynı gerçek kontrol sahibi tarafından kontrol edilmeye devam ederse, "hizmet sağlayıcı" tarafından yürütülen işlerin bile bağımsız operasyon olarak değerlendirilmeyeceğini açıkça belirtmiştir. Bu yüzeysel bölünme düzenlemesi, aksine, düzenlemelerden kaçınma niyetinin bir kanıtı olarak yorumlanabilir.
"Birden Fazla Bölge Kaydı + Dağıtık Düğüm" Stratejisinin Sınırlamaları
Bazı projeler, düzenlemenin nispeten gevşek olduğu ülkelerde şirket kaydı yapmayı seçerken, global dağıtılmış düğüm dağıtımı benimsediklerini iddia ederler ve "tek bir kontrol merkezi yok" izlenimi yaratmaya çalışırlar. Ancak, bu tür bir uygulama genellikle düzenleyici derin incelemelere karşı dayanıklı olamaz.
Aslında, bu yapıyı benimseyen çoğu proje hala yüksek derecede merkezi kontrol sergiliyor: karar verme yetkisi az sayıda ana üye arasında toplanmış, fon akışı tek bir varlık veya birey tarafından yönlendirilmekte, kritik kod güncelleme yetkisi tek bir adresin elinde bulunmaktadır. Düzenleyici kurumlar, yasal anlaşmazlıklar veya uluslararası soruşturmalarla karşılaştıklarında, yargı yetkisini belirlemek için öncelikle "fiili kontrol sahibinin yeri" ve "kritik eylemin gerçekleştiği yer"e geri dönmeyi tercih ederler.
Son dönemdeki bazı hukuki davalar ve düzenleyici gelişmeler de bunu doğrulamaktadır. Örneğin, Singapur Finans Otoritesi (MAS) ve Hong Kong Menkul Kıymetler ve Vadeli İşlemler Komisyonu (SFC), sanal varlık hizmet sağlayıcılarının gerçek yönetim yerlerini ve ana yöneticilerin ikamet yerlerini açıklamalarını talep etmeye başlamıştır. Bu, düzenleyici kurumların öz kontrolü takip etme konusundaki çabalarını artırdığını göstermektedir.
"Zincir Üzerinde Yayınlama" eşit değildir "İnsansız İşletme"
Bazı teknik ekipler, akıllı sözleşme zincire yerleştirildiğinde projenin "merkeziyetsiz" hale geldiğini ve hukuki sorumluluktan muaf olabileceğini yanlış bir şekilde düşünüyor. Ancak düzenleyici kurumlar bu "teknoloji sorumsuzluk" görüşünü kabul etmiyor.
Aslında, zincir üzerindeki dağıtım sadece bir formdur, zincir dışı davranışlar ise düzenleyici değerlendirmelerin anahtarıdır. Eğer proje ekibi hala token tanıtımı yapıyor, ticaret teşvikleri ayarlıyor, resmi toplulukları yönetiyor, düşünce liderleri ile işbirliği yapıyor veya erken aşama finansmanı kabul ediyorsa, işletme kimliği ortadan kaldırılamaz.
Son zamanlarda bazı düzenleyici açıklamalar ve hukuki davalar bu görüşü güçlendirdi. Örneğin, ABD SEC'si, "eğlence amaçlı" tokenlerin bile, zenginlik artışı beklentisi veya pazarlama müdahalesi varsa mevcut yasal çerçeveye göre değerlendirilmesi gerektiğini yineledi. Dünya genelinde birçok düzenleyici kurum, "davranış odaklı" değerlendirme mantığını güçlendirdi ve zincir dışı tanıtım ve dağıtım yollarını önemli inceleme kalemleri olarak listeledi.
Sonuç
Web3 projelerinin uyum stratejileri, karmaşık yapı tasarımlarıyla sınırlı olmamalı, bunun yerine sorumluluk ve kontrol sınırlarının net bir şekilde belirlenmesine odaklanmalıdır. Düzenleyici otoriteler, projelerin yüzeysel organizasyon yapılarından ziyade, gerçek işletim şekillerine ve faydalanıcılarına giderek daha fazla ilgi göstermektedir. Bu nedenle, proje ekipleri, potansiyel riskleri örtbas etmeye çalışmak yerine, baştan itibaren dayanıklı ve açıklanabilir bir uyum yapısı kurmalıdır.
View Original
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Web3 projeleri işletmesinin üç büyük tehlike modeli: Regülasyon riski analizi
Web3 Proje Operasyonlarındaki Potansiyel Riskler: Yaygın Ama Tehlikeli Modellerin Analizi
Web3 alanında, birçok proje düzenleyici zorluklarla başa çıkmak için bazı akıllıca görünen ancak aslında daha büyük riskler taşıyabilecek operasyon stratejileri benimsemektedir. Bu makale, yaygın ancak potansiyel olarak tehlikeli üç operasyon modelini derinlemesine inceleyecek ve bunlardaki uyum tuzaklarını analiz edecektir.
"Hizmet Dışı Kaynak Kullanımı" Modelinin Riskleri
Birçok Web3 projesi, temel iş fonksiyonlarını üçüncü taraflara dış kaynak kullanmayı tercih ediyor ve böylece kendi işletme özelliklerini azaltmayı umuyor. Ancak, düzenleyici kuruluşların dikkat ettiği şey gerçek karar vericiler ve yararlananlardır, yüzeydeki sözleşme ilişkileri değil. Eğer sözde üçüncü taraf hizmet sağlayıcılarının proje ekibiyle çıkar ilişkisi veya kontrol ilişkisi olduğu tespit edilirse, düzenleyici kurumlar bunu projenin uzantı işletme birimi olarak değerlendirebilir.
Tipik bir örnek, 2022'de ABD Menkul Kıymetler ve Borsa Komisyonu (SEC) tarafından bir blockchain projesine açılan davadır. Proje birden fazla tüzel kişilik kurmuş ve bazı operasyonel işleri dışa aktarmış olsa da, SEC'in yaptığı araştırmalar, ana şirketin hala kritik kararları kontrol ettiğini ve dışa aktarma yapısının etkili bir sorumluluk ayrımı sağlamadığını ortaya çıkarmıştır.
Hong Kong Menkul Kıymetler ve Vadeli İşlemler Komisyonu, belirli bir sanal varlık hizmet sağlayıcısı ile ilgili işlem yaparken, eğer temel operasyon ve teknik kararlar aynı gerçek kontrol sahibi tarafından kontrol edilmeye devam ederse, "hizmet sağlayıcı" tarafından yürütülen işlerin bile bağımsız operasyon olarak değerlendirilmeyeceğini açıkça belirtmiştir. Bu yüzeysel bölünme düzenlemesi, aksine, düzenlemelerden kaçınma niyetinin bir kanıtı olarak yorumlanabilir.
"Birden Fazla Bölge Kaydı + Dağıtık Düğüm" Stratejisinin Sınırlamaları
Bazı projeler, düzenlemenin nispeten gevşek olduğu ülkelerde şirket kaydı yapmayı seçerken, global dağıtılmış düğüm dağıtımı benimsediklerini iddia ederler ve "tek bir kontrol merkezi yok" izlenimi yaratmaya çalışırlar. Ancak, bu tür bir uygulama genellikle düzenleyici derin incelemelere karşı dayanıklı olamaz.
Aslında, bu yapıyı benimseyen çoğu proje hala yüksek derecede merkezi kontrol sergiliyor: karar verme yetkisi az sayıda ana üye arasında toplanmış, fon akışı tek bir varlık veya birey tarafından yönlendirilmekte, kritik kod güncelleme yetkisi tek bir adresin elinde bulunmaktadır. Düzenleyici kurumlar, yasal anlaşmazlıklar veya uluslararası soruşturmalarla karşılaştıklarında, yargı yetkisini belirlemek için öncelikle "fiili kontrol sahibinin yeri" ve "kritik eylemin gerçekleştiği yer"e geri dönmeyi tercih ederler.
Son dönemdeki bazı hukuki davalar ve düzenleyici gelişmeler de bunu doğrulamaktadır. Örneğin, Singapur Finans Otoritesi (MAS) ve Hong Kong Menkul Kıymetler ve Vadeli İşlemler Komisyonu (SFC), sanal varlık hizmet sağlayıcılarının gerçek yönetim yerlerini ve ana yöneticilerin ikamet yerlerini açıklamalarını talep etmeye başlamıştır. Bu, düzenleyici kurumların öz kontrolü takip etme konusundaki çabalarını artırdığını göstermektedir.
"Zincir Üzerinde Yayınlama" eşit değildir "İnsansız İşletme"
Bazı teknik ekipler, akıllı sözleşme zincire yerleştirildiğinde projenin "merkeziyetsiz" hale geldiğini ve hukuki sorumluluktan muaf olabileceğini yanlış bir şekilde düşünüyor. Ancak düzenleyici kurumlar bu "teknoloji sorumsuzluk" görüşünü kabul etmiyor.
Aslında, zincir üzerindeki dağıtım sadece bir formdur, zincir dışı davranışlar ise düzenleyici değerlendirmelerin anahtarıdır. Eğer proje ekibi hala token tanıtımı yapıyor, ticaret teşvikleri ayarlıyor, resmi toplulukları yönetiyor, düşünce liderleri ile işbirliği yapıyor veya erken aşama finansmanı kabul ediyorsa, işletme kimliği ortadan kaldırılamaz.
Son zamanlarda bazı düzenleyici açıklamalar ve hukuki davalar bu görüşü güçlendirdi. Örneğin, ABD SEC'si, "eğlence amaçlı" tokenlerin bile, zenginlik artışı beklentisi veya pazarlama müdahalesi varsa mevcut yasal çerçeveye göre değerlendirilmesi gerektiğini yineledi. Dünya genelinde birçok düzenleyici kurum, "davranış odaklı" değerlendirme mantığını güçlendirdi ve zincir dışı tanıtım ve dağıtım yollarını önemli inceleme kalemleri olarak listeledi.
Sonuç
Web3 projelerinin uyum stratejileri, karmaşık yapı tasarımlarıyla sınırlı olmamalı, bunun yerine sorumluluk ve kontrol sınırlarının net bir şekilde belirlenmesine odaklanmalıdır. Düzenleyici otoriteler, projelerin yüzeysel organizasyon yapılarından ziyade, gerçek işletim şekillerine ve faydalanıcılarına giderek daha fazla ilgi göstermektedir. Bu nedenle, proje ekipleri, potansiyel riskleri örtbas etmeye çalışmak yerine, baştan itibaren dayanıklı ve açıklanabilir bir uyum yapısı kurmalıdır.