Sürekli Sözleşmelerin Risklerini "Kader" ve Borsa'nın "Kaybetmeme" Yolunu Çözümleme

Pozisyon kapama ve tasfiye, borsa ve her bir trader'ın er ya da geç yüzleşeceği "kader"dir. Pozisyon açmak bir ilişkinin başlangıcıysa, duygular, inançlar ve hayallerle dolu; o zaman pozisyon kapama, o hikayenin sonudur, istemesek de.

Aslında, zorunlu tasfiye borsa için "zahmetli ve tatminsiz" bir iştir. Bu sadece kullanıcıları kızdırmakla kalmaz, aynı zamanda istemeden kendilerini de tehlikeye atabilirler ve kendilerini tehlikeye attıklarında genellikle kimse onlara acımaz. Bu nedenle, "bir inç uzun bir inç güçlü, bir inç derin bir inç sığ" yapmak gerçek bir ustalıktır.

Şunu belirtmek gerekir ki, sözde zenginleştirme etkisine fazla odaklanmayın - likidasyon mekanizması, bir borsanın vicdanı ve sorumluluğudur.

Bugün, yapı ve algoritmalar üzerine odaklanacağız. Zorla tasfiyenin gerçek mantığı nedir? Likidasyon modeli, genel piyasa güvenliğini nasıl korur?

Açıklama: Bu makale yalnızca referans amaçlıdır, herhangi bir yatırım tavsiyesi niteliği taşımaz. Farklı görüşler varsa, mantıklı bir tartışmaya davetlisiniz.

Eğlence bildirimi: Sayılar yalnızca referans içindir, önemli olan mantığı anlamaktır. Herkes genel bir bakış atsın, keyif almak yeter.

Birinci Kısım: Vadeli İşlemlerin Temel Risk Yönetim Çerçevesi

Vadeli İşlemler, karmaşık bir finansal türev olarak, traderların kaldıraç kullanarak sermaye etkisini artırmasına ve böylece başlangıç sermayesinin çok üzerinde kazanç elde etme fırsatı bulmasına olanak tanır. Ancak, bu yüksek getiri potansiyeli, aynı zamanda eşit veya daha yüksek risklerle de birlikte gelir. Kaldıraç, potansiyel kârları artırdığı gibi, potansiyel kayıpları da artırır; bu da risk yönetimini Vadeli İşlemler ticaretinin vazgeçilmez bir çekirdek unsuru haline getirir.

Bu sistemin temeli, yüksek kaldıraçlı işlemlerden kaynaklanan sistemik riskleri etkili bir şekilde kontrol etmek ve azaltmaktır. Bu, tek bir mekanizma değil, birbiriyle ilişkili ve kademeli olarak tetiklenen savunma katmanlarından oluşan "teras tarzı" bir risk kontrol sürecidir. Bu süreç, bireysel hesapların tasfiye edilmesinden kaynaklanan kayıpları kontrol edilebilir bir seviyede sınırlamayı ve bunların yayılmasını engelleyerek tüm ticaret ekosistemine etki etmesini önlemeyi amaçlamaktadır.

Şelale enerjisini dere yumuşaklığına nasıl dönüştürürüz - sızdırmadan, sertliğin içinde yumuşaklık.

Risk azaltmanın üç temel sütunu

Borsanın risk yönetim çerçevesi, bireyden sisteme, olağan olandan aşırıya kadar kapsamlı bir savunma ağı oluşturan üç temel sütuna dayanmaktadır:

1. Zorunlu Tasfiye (: Bu, risk yönetiminin ilk ve en sık kullanılan savunma hattıdır. Piyasa fiyatı, trader'ın pozisyonuna olumsuz yönde hareket ettiğinde ve bu durum, teminat bakiyesinin pozisyonu sürdürmek için yetersiz kalmasına neden olduğunda, borsa'nın risk motoru otomatik olarak devreye girer ve bu zararda olan pozisyonu zorla kapatır.

2. Risk Koruma Fonu ) Sigorta Fonu (: Bu, sistematik risk yastığı rolünü oynayan ikinci savunma hattıdır. Piyasa keskin dalgalandığında, zorunlu tasfiye fiyatı, trader'ın iflas fiyatından daha kötü olabilir ) yani tüm teminatı kaybetme fiyatı (, bu durumdan kaynaklanan ek kayıplar ) yani "kırılma kaybı" (, risk koruma fonu tarafından telafi edilecektir.

3. Otomatik Pozisyon Kapatma Mekanizması )Auto-Deleveraging, ADL (: Bu son ve nadiren tetiklenen nihai savunma hattıdır. Sadece aşırı piyasa koşullarında ) yani "kara kuğu" olayları ( meydana geldiğinde ve büyük ölçekli zorunlu tasfiyeler risk fonunu tükettiğinde ADL mekanizması etkinleşir. Bu, piyasa üzerindeki en kârlı ve en yüksek kaldıraçlı ters pozisyonları zorla kapatarak, risk fonunun karşılayamayacağı zorunlu tasfiye kayıplarını telafi eder ve böylece borsanın kendisinin ödeme gücünü ve genel piyasanın nihai istikrarını garanti eder.

Bu üç ana sütun, mantıklı bir risk kontrol zincirini birlikte oluşturur. Tüm sistemin tasarım felsefesi, bir ekonomik "toplumsal sözleşme" olarak anlaşılabilir; bu sözleşme, kaldıraçlı işlemler gibi yüksek riskli bir ortamda risk sorumluluğunun aşamalı dağıtım ilkesini açıkça belirler.

Tüccarlar üstlenir ——> Risk Güvencesi Fonu —— > Otomatik Pozisyon Kapatma Mekanizması)ADL(

Öncelikle, risk bireysel tüccarlar tarafından üstlenilir ve sorumluluk, hesabın yeterli teminat bulundurmasını sağlamaktır. Bireysel sorumluluk yerine getirilemediğinde, risk, bir kolektif ) tarafından likidasyon ücretleri gibi yollarla önceden finanse edilen bir tampon havuza - risk koruma fonuna - aktarılır. Sadece bu kolektif tampon havuz da şokları kaldıramadığı ekstrem durumlarda, risk otomatik pozisyon kapama biçiminde, doğrudan piyasadaki en yüksek kâr eden katılımcılara aktarılır. Bu katmanlı mekanizmanın tasarımı, riskin en üst düzeyde izole edilmesi ve emilmesi, tüm ticaret ekosisteminin sağlığı ve istikrarını korumak amacıyla yapılmıştır.

İkinci Kısım: Riskin Temeli: Teminat ve Kaldıraç

Vadeli İşlemler borsasında, teminat ve kaldıraç, işlemcinin risk maruziyet düzeyini ve potansiyel kar-zarar büyüklüğünü belirleyen iki temel unsurdur. Bu ikisinin kavramını ve birbirleriyle etkileşimini derinlemesine anlamak, riski etkin bir şekilde yönetmenin ve zorunlu tasfiye durumundan kaçınmanın ön koşuludur.

( başlangıç teminatı ve sürdürülen teminat

Teminat, tüccarın kaldıraçlı pozisyon açmak ve sürdürmek için yatırması ve kilitlemesi gereken teminattır. İki ana seviyeye ayrılır:

• Başlangıç Teminat)Initial Margin###: Bu, kaldıraçlı bir pozisyon açmak için gerekli olan minimum teminat miktarıdır. Bu, işlemcinin kaldıraçlı ticarete girişi için bir "bilet" niteliğindedir ve genellikle pozisyonun nominal değerinin kaldıraç katına bölünmesiyle hesaplanır. Örneğin, 10 kat kaldıraçla 10,000 USDT değerinde bir pozisyon açmak için, işlemcinin başlangıç teminatı olarak 1,000 USDT yatırması gerekmektedir.

• Teminat Oranı (Maintenance Margin ): Bu, açılmış bir pozisyonu sürdürmek için gereken en düşük teminat miktarıdır. Bu, başlangıç teminatının altındaki dinamik bir eşiktir. Piyasa fiyatı olumsuz bir yönde hareket ettiğinde ve trader'ın teminat bakiyesi ( başlangıç teminatı artı veya eksi gerçekleşmemiş kâr veya zarar ), teminat oranı seviyesine düştüğünde, zorunlu tasfiye süreci tetiklenecektir.

• Teminat Oranı (Maintenance Margin Ratio,MMR): en düşük teminat oranını ifade eder.

( Teminat Modu Analizi: Karşılaştırmalı Analiz

Borsalar genellikle farklı tüccarların risk yönetimi ihtiyaçlarını karşılamak için çeşitli teminat modları sunar. Başlıca üç tür şunlardır:

• İzole Marj ): Bu modda, tüccar her bir pozisyon için ayrı ayrı belirli bir miktar marj ayırır. Bu pozisyonun riski bağımsızdır, eğer zorunlu tasfiye olursa, tüccarın üstlendiği maksimum kayıp yalnızca bu pozisyona ayrılan marj ile sınırlıdır, hesapta bulunan diğer fonlara veya diğer pozisyonlara etki etmez.

• Tüm Pozisyon Teminatı ### Cross Margin (: Bu modda, işlemcilerin vadeli işlem hesaplarındaki tüm kullanılabilir bakiye, tüm pozisyonların paylaşılan teminatı olarak kabul edilir. Bu, bir pozisyondaki kaybın, hesapta bulunan diğer kullanılabilir fonlar veya diğer kârlı pozisyonların gerçekleşmemiş kârları ile telafi edilebileceği anlamına gelir, böylece tek bir pozisyonun likiditeye alınma riski azaltılmış olur. Ancak, bunun bedeli, bir likiditeye alma tetiklendiğinde, işlemcinin hesapta bulunan tüm fonlarını kaybetme riski olduğu, sadece tek bir pozisyonun teminatını kaybetmekle kalmayacağıdır.

• 组合保证金)Portföy Marjı(: Bu, deneyimli kurumlar veya profesyonel traderlar için tasarlanmış daha karmaşık bir marj hesaplama modelidir. Bu model, tüm portföy)ün genel riskine dayanarak marj gereksinimlerini değerlendirmektedir; bu portföy, çeşitli ürünleri içermektedir: nakit, vadeli işlemler, opsiyonlar vb. Farklı pozisyonlar arasındaki risk örtme etkisini tanımlayarak ve hesaplayarak, portföy marjı modeli, iyi örtülen ve riskleri dağıtılmış portföylerin marj gereksinimlerini önemli ölçüde azaltabilir ve böylece fon kullanım oranını büyük ölçüde artırabilir.

( Merdiven Teminat Sistemi) Risk Limiti(

Bireysel bir işlemcinin aşırı büyük bir pozisyon tutmasının, zorunlu likidasyon sırasında piyasa likiditesine büyük bir darbe vurmasını önlemek için, borsalar genellikle kademeli teminat sistemi uygulamaktadır; bu sistem aynı zamanda risk limitleri olarak da bilinir. Bu sistemin temel mantığı şudur: Pozisyon büyüklüğü arttıkça, risk de artar, bu nedenle daha sıkı risk kontrol önlemleri gereklidir.

Özellikle, bu sistem pozisyonun nominal değerini birden fazla seviyeye )Tiers### böler. İşlemcilerin sahip olduğu pozisyonun değeri düşük seviyeden yüksek seviyeye çıktıkça, platform otomatik olarak iki ayarlama yapacaktır:

1. Maksimum kullanılabilir kaldıraç oranını düşürün: Pozisyon ne kadar büyükse, izin verilen maksimum kaldıraç o kadar düşük olur.

2. Teminat oranını artır ( MMR ): Pozisyon büyüdükçe, pozisyonu sürdürmek için gereken teminat, pozisyon değerinin daha yüksek bir oranını kaplar.

Bu tasarım, yatırımcıların yüksek kaldıraç kullanarak piyasa istikrarını tehdit edebilecek büyük pozisyonlar oluşturmalarını etkili bir şekilde engellemektedir. Bu, büyük yatırımcıların risk maruziyetini aktif olarak azaltmalarını zorunlu kılan yerleşik bir risk azaltma mekanizmasıdır.

Kademeli teminat sistemi sadece bir risk parametresi değil, aynı zamanda borsanın piyasa likiditesini yönetme ve "likidasyon zincirlemeleri" ( Liquidation Cascades ) önleme konusunda temel bir araçtır. Büyük ölçekli bir zorunlu kapatma emri ( örneğin, yüksek kaldıraç kullanan dev hesaplardan ) anında emir defterindeki birden fazla fiyat seviyesinde likiditeyi tüketebilir ve bu durum "uzun gölge" şeklinde fiyatın sert düşmesine neden olabilir. Bu ani fiyat düşüşü, başlangıçta güvenli olan diğer traderların pozisyonlarının zorunlu kapatma çizgilerini tetikleyerek domino etkisi yaratabilir. ( Borsa için bu, likidasyon riski ) anlamına gelmektedir.

Büyük pozisyonlara daha düşük kaldıraç ve daha yüksek marj gereksinimleri uygulayarak, borsa tek bir varlığın bu tür zincirleme tepkileri tetiklemek için yeterince kırılgan büyük pozisyonlar oluşturmasını büyük ölçüde zorlaştırdı. Daha yüksek marj gereksinimleri, daha büyük bir tampon gibi davranarak daha şiddetli fiyat dalgalanmalarını absorbe edebilmekte ve bu sayede merkezi pozisyonların getirdiği sistemik risklerden tüm piyasa ekosistemini korumaktadır.

Bir borsa tarafından BTCUSDT Vadeli İşlemler için belirlenen kademeli teminat sistemi örneği, bu risk yönetim mekanizmasının pratik uygulamasını net bir şekilde göstermektedir:

Bu tablo, risk ile kaldıraç arasındaki ters orantılı ilişkiyi görsel olarak ortaya koymaktadır - teminat oranı gereksinimi ile pozisyon büyüklüğü lineer bir artış göstermektedir. İşlemcinin BTCUSDT pozisyon değerinin 150.000 USDT'yi aşması durumunda, maksimum kullanılabilir kaldıraç 125 kat'tan 100 kat'a düşerken, teminat oranı da %0.40'tan %0.50'ye yükselmektedir.

Üçüncü Kısım: Zorunlu Tasfiye Tetikleyicisi: Anahtar Fiyat Göstergelerini Anlamak

Zorunlu likidasyonu kesin ve adil bir şekilde gerçekleştirmek için borsa, piyasa fiyatlarının hızla değişen işlem fiyatlarını doğrudan kullanmaz, bunun yerine özel olarak tasarlanmış bir fiyat göstergesi sistemi kullanır.

( İşaret Fiyatı vs. En Son İşlem Fiyatı

Vadeli İşlemler borsa arayüzünde, işlemciler genellikle iki ana fiyat görürler:

• En son işlem fiyatı)Son Fiyat(: Bu, borsa emir defterindeki en son gerçekleştirilen işlemin fiyatını ifade eder. Bu, mevcut piyasanın alım satım davranışını doğrudan yansıtır ve büyük tek seferlik işlemler veya kısa vadeli piyasa duygusundan kolayca etkilenebilir.

• İşaret Fiyatı ) Mark Price ###: Bu, borsa tarafından zorunlu tasfiyeyi tetiklemek için özel olarak hesaplanan bir fiyat olup, sözleşmenin "gerçek değerini" veya "adil değerini" yansıtmayı amaçlamaktadır. En son işlem fiyatından farklı olarak, işaret fiyatının hesaplaması çeşitli veri kaynaklarını birleştirir ve temel amacı kısa vadeli fiyat dalgalanmalarını yumuşatmak, piyasa likiditesinin yetersizliği, fiyat manipülasyonu veya anlık "iğne" hareketleri nedeniyle gereksiz, adaletsiz zorunlu tasfiyeleri önlemektir. ( şu anda kâr ve zarar hesabı olarak işaret fiyatını kullanmaktadır )

İşaret fiyatının hesaplama yöntemi borsalarda genellikle benzer olmakla birlikte, genellikle aşağıdaki temel bileşenleri içerir:

1. Endeks Fiyatı (: Bu, dünya çapında birçok önde gelen spot borsa varlık fiyatlarının ağırlıklı ortalaması ile hesaplanan bir bileşik fiyattır.

2. Fonlama Temeli ): Sürekli vadeli işlemler fiyatlarını spot fiyatın yakınında sabitlemek için, sözleşme fiyatı ile endeks fiyatı arasında bir fiyat farkı, yani temel bulunur.

Bu kapsamlı hesaplama yöntemiyle, işaret fiyatı daha istikrarlı ve daha